اتاق نشیمن

انواع فرم های ناهار خوری بر اساس نوع چیدمان

ناهار خوری مستقل(جدا)

در این حالت ناهار خوری به عنوان یه فضای مستقل عمل میکنه و معمولاً یه میز ناهار خوری مستقل یا بزرگ تو این فضا قرار میگیره. این فرم بیشتر مناسب فضاهای مسکونی با ابعاد متوسط و بزرگه؛ تو خونه های معمولی و با متراژ متوسط می شه بخشی از سالن نشیمن یا پذیرایی  رو برای اتاق ناهارخوری در نظر گرفت. بنابراین بهتره با انتخاب ابعاد مناسب میز ناهار خوری زیبایی و عملکرد رو توأمان با هم داشته باشیم؛ اگه تعداد افراد خونه 2 یا 4 نفره بهتره میز ناهار خوری 6 یا 8 نفره و اگه تعداد افراد 4 یا 6 نفر باشه، میز ناهار خوری  8 یا 12 نفره مناسبه.

ناهار خوری در داخل فضای آشپزخانه

این نوع از چیدمان زمانی به کار میاد که خود آشپزخانه ابعاد مناسبی داشته باشه و قرار دادن یه میز ناهار خوری مزاحمتی واسه کار توی اون به وجود نیاره؛ با این حال میشه این میز رو به صورتی در نظر گرفت که در زمان هایی که واسه غذا خوردن ازش استفاده نمیشه به عنوان فضای کار آشپزخانه کاربرد داشته باشه. میز مورد استفاده هم معمولاً ظرفیتش بین 4 تا 6 نفره است.

ناهار خوری چسبیده به فضای آشپزخانه

وقتی فضای مورد استفاده ما ابعاد کوچیکی داشته باشه این چیدمان انتخاب درستیه؛ نحوه این چیدمان به این صورته که کانتر آشپزخانه به عنوان میز ناهارخوری در نظر گرفته میشه و تعدادی صندلی(معمولاً 4 تا 6 عدد) که قابلیت جابجایی راحت دارن یا به صورت منعطف قابل استفاده ان هم نقش نشیمن این میز رو ایفا میکنن. توی این مدل انعطاف پذیری حرف اول رو میزنه به خاطر همین میتونید از انواع میز های کشویی، کانتر های چرخ دار، صندلی های تا شو یا داخل هم رو و … استفاده کنید.

 میز ناهارخوری، ابعاد و استاندارد های آن  

مهمترین عنصر تو فضای ناهار خوری همون میز ناهار خوری که باید متناسب با هندسه و ابعاد فضا انتخاب بشه؛ میز های گرد و مربع شکل بیشتر مناسب فضاهای مرکز گرا و میز های مستطیلی هم مناسب فضاهای کشیده تر هستن. از نظر نوع کاربرد و دسترسی استفاده کننده های میز، هر کدوم از این میز ها ویژگی های خاص خودشون رو دارن مثلاً: میزهای گرد برای ایجاد فضاهای صمیمی و دلپذیر مناسب ان. افرادی که دور میز گرد می شینن به راحتی می تونن بدون چرخوندن گردن و سر با افراد دیگه درتعامل باشن، و این از مزیت های استفاده از این نوع میزهاست. اما وقتی که تعداد افراد زیاد باشن و نیاز به  صندلی به تعداد زیادتری باشه این نوع میز ها ممکنه جوابگو نباشن؛ به دلیل  حضور افراد بیشتر دور میز باعث به وجود اومدن همهمه میشه و این از نقاط ضعف استفاده از این نوع میزها ست.

میز مستطیلی از مدل های رایج میز ناهار خوری تو بازاره که درعین این که مساحت کمی رو اشغال می کنه، بیشترین فضا رو هم در اختیار شما می ذاره و مهم تر از اون ایجاد یه فضای راحت برای تعامل و دسترسی به همه چیز بدون مشکله. این نوع میزها گاهی اوقات قابلیت تبدیل شوندگی دارن و شاید با طراحی انعطاف پذیر بشه تغییر طول میز رو مکانیزه کرد.

صفحه روی میز ناهار خوری می تونه اندازه و اشکال مختلفی داشته باشه، از نظر ارتفاع میزها یه استاندارد مشخصی دارن؛ این ارتفاع باید به قدری بالا باشه که فضای کافی برای افرادی که عادت دارن حین غذا خوردن یا صحبت کردن زانوهای خودشون را روی هم بندازن یا جمع کنن، وجود داشته باشه. و نباید زیاد هم بلند باشه که حس بدی به فرد در حین غذا خوردن بده. ارتفاع استاندارد میز ناهار خوری بین 71 تا 76 سانتی متره و ارتفاع استاندار صندلی ها هم بین 46 تا 58 سانتی متر ه که این دوتا با هم هماهنگی کامل رو به وجود می یارن.

تو جدول زیر ابعاد و استاندارد های انواع میزهای ناهار خوری متناسب به شکل هندسی شون رو واستون میاریم. فقط دقت کنید که این اندازه ها تقریبی و حد اقل های مورد نیاز هستن و برای انتخاب هوشمندانه تر باید ابعاد دقیق میز رو از شرکت سازنده بگیرید.

ابعاد و انواع میز ناهار خوری

انواع میز ناهار خوری بر اساس شکل

ابعاد و استاندارد های فرش در ناهارخوری

برای اینکه حس گرما و راحتی رو بشه به فضای ناهار خوری منتقل کرد داشتن یه فرش ایده خیلی خوبیه؛ معمولاً سایز فرش با اندازه میز ناهار خوری که روی اونه سنجیده می شه؛ این رو هم بدونید که فرش حداقل باید 60 سانتی متر بیشتر از اندازه میز ناهار خوری باشه که در واقع با در نظر گرفتن صندلی ها تو هر طرف میز حساب می شه. توجه به هندسه میز هم مهه دیگه و دیگه نیاز به گفتن نداره! یادتون باشه که ایجاد تعادل بصری یکی از اصلی ترین نکات برای چیدمان هر فضاییه.

جانمایی صحیح مبلمان ناهار خوری روی فرش

فاصله مناسب میز ناهار خوری تا لبه فرش

برای دیدن اطلاعات کامل تر راجع به فرش، انواع و ابعاد و استاندارد های اون میتونید به بخش انواع مبلمان در قسمت توضیحات فنی نشیمن سر بزنید.

مصالح و بافت مورد استفاده در ناهارخوری

این فضا هم مثل اتاق نشیمن محدودیت کمتری تو انتخاب مصالح نسبت به بقیه فضاهای خونه داره؛ برای افزایش حس صمیمیت و آرامش تو این فضا میتونید از ترکیب مصالح طبیعی و مصنوعی استفاده کنید.

مصالح سقف

توی سقف معمولاً از انواع رنگ های ساختمانی روی گچ(یا گچ برگ ها)، چوب، پوشش های کامپوزیتی، پلاستیکی و … استفاده میشه.

مصالح دیوار

متریال های طبیعی مثل چوب و سنگ میتونن خوب باشن؛ آجر، کاغذ دیواری، رنگ ساختمانی، دیوار کوب های از جنس ام دی اف، چوب طبیعی، پلاستیک، بتن و … هم برای این فضا کاربردی ان. مصالح شفاف مثل شیشه که نور رو از خودشون عبور میدن، هم ظاهر زیبایی دارن و هم نور فضا رو بیشتر میکنن؛ استفاده از متریال آینه هم میتونه هم جنبه تزئینی داشته باشه و هم به خاطر انعکاس تصویر، فضا رو بزرگتر نشون بده.

مصالح کف

توی کف هم میشه از انواع کفپوش های طبیعی مثل سنگ، چوب یا مصنوعی مثل سرامیک، پارکت لمینت، کفپوش های پلاستیکی، بتنی، آجری و … استفاده کرد.

 یادتون باشه که گیاهان و فضای سبز هم خودشون نوعی مصالح طبیعی تو فضا محسوب میشن پس میتونید از اونها به خوبی استفاده کنید.

مصالح استفاده شده در اتاق ناهار خوری

برای دیدن مصالح مختلف و ترکیب اونها تو فضای ناهار خوری میتونید به بخش نمونه های اتاق ناهار خوری زیوان سر بزنید و اگر هم نظری داشتین حتماً با ما در میون بذارید.

نور در فضای ناهار خوری

نور پردازی طبیعی

این نوع نور نیاز هر فضاییه و یه جورایی لازمه زنده بودن اون فضاست. تأثیرات نورپردازی طبیعی و مخصوصاً نور مستقیم خورشید رو به هیچ عنوان دست کم نگیرید؛ چرا که تأثیرات جسمی و روانی مثبتی روی انسان داره و همه این ها با پشتوانه های محکم علمی اثبات شده. راجع به تأثیرات روانی اش هم احتمالاً همه مون تجربه حس خوب  نور صبحگاهی موقع بیدار شدن از  خواب یا تابیدن نور مستقیم به میز صبحانه رو داشتیم.

نور طبیعی در اتاق ناهار خوری

نور مصنوعی

تو نورپردازی اتاق ناهارخوری باید به روحیه و حال و هوای افراد توجه کرد و بعد از اون باید ویژگی های زیبایی شناسی و بصری نورپردازی مد نظر قرار بگیره. تو این فضا باید همزمان به چند موضوع دقت کرد؛ باید از خودتون بپرسید این فضا چه ویژگی هایی داره؟ مثلاً:  یه فضای با وقار و رسمی برای صرف غذا با مهمونای ویژه است؟  یا فضایی صمیمی و هیجان انگیز برای خانواده یا دور همی های دوستانه؟ و خیلی سوال دیگه که میتونه به شما تو پیاده سازی طرح مورد نظرتون کمک بکنه.

مهمترین و ابتدایی ترین کاری که نورپردازی اتاق ناهارخوری انجام میده، تامین نورکافی و روشن کردن میز ناهارخوریه که مقدار اون باید به اندازه ای باشه که افراد نشسته دور میز  بتونن  علاوه بر دیدن غذای خودشون، چهره ی افرادی که دور میز نشستن رو به خوبی ببینن.(مقدار استاندارد این نور معمولاً حداقل 70 لوکس و به طور پیشنهادی 200 لوکس ه- لوکس هم واحد شدت روشناییه!)

نورپردازی اتاق غذاخوری خیلی متفاوت از سایر قسمت‌های خونه است و عوامل زیادی تو این موضوع تأثیر دارن مثلاً:  تناسب  نور و میز خیلی مهمه و باید به اون توجه کرد؛ در مورد ابعاد و مدل میز غذاخوری، برای نورپردازی بالای میز گرد از چراغ‌های کاسه‌ای، گرد یا شش‌ضلعی استفاده بیشتری می شه و برای میزهای مربع یا مستطیل از روشنایی‌های خطی(یا آویزهای خطی) استفاده می کنن.

سبک معماری دکوراسیون داخلی هم مهمه؛ مثلاً لوسترهای بلوری به همراه فلز طلایی یا نقره ای و چراغ های دارای تزئینات زیاد برای سبک‌های رسمی‌تر یا کلاسیک و چراغ های با طرح مینیمال و راست گوشه مناسب سبک مدرن و …

  نکته مهم دیگه تو نورپردازی ناهارخوری نوع سقف فضاست که اگه سقفش مسطح باشه انتخاب نوع روشنایی راحت‌تره و می شه از چراغ های آویز استفاده کرد و نور فضا رو تامین کرد.  ولی اگه شیب دار باشه، کار سخت می‌شه و روش نورپردازی کاملاً تغییر می کنه(معمولاً نورپردازی های توکار). عوامل دیگه ای مثل رنگ، مبلمان، دیوارها و … همه در کنار هم در انتخاب نورپردازی فضا موثرن.

نورپردازی سقف

معمولاً استفاده از یه چراغ آویز مرکزی تو سقف با نوری که وسط میز می تابه، برای سقف گزینه مناسبیه. برای میز ناهارخوری تا ۱۰ نفر، می شه فقط با یک آویز، تامین نور و روشنایی کرد ولی برای تعداد بیشتر از این باید متناسب با ابعاد فضا از تعداد بیشتری استفاده کرد.

ارتفاع این آویز ها باید در حدی باشه که نور و روشنایی روی سطح میز و چهره ی افراد کامل تابیده بشه و منبع نور بیرون از خط دید افرادِ دور میز قرار بگیره چون باعث خیرگی و اذیت شدن چشم ها میشه. نور آویز رو وقتی با نور پردازی های دیگه مثل: نور مخفی سقف، نور های نقطه ای، نور های یکنواخت توکار سقفی و …  ترکیب  کنیم، خیلی کاربردی تر میشه؛

سایر نوپردازی های سقف میتونن انواع نورپردازی های خطی(مثل LED های ریسه ای یا شلنگی) برای محل اتصال سقف های کاذب به دیوار یا سقف های کاذب به همدیگه، نور های توکار برای سقف کاذب (که میتونن به صورت آماده یا به صورت نور هایی در داخل قطعات برش خورده پلکسی گلاس باشن) و …

در مواقعی هم که سبک طراحی بیشتر به سمت و سوی مدرن میره، طراح، شکاف هایی رو داخل سقف کاذب ایجاد میکنه و داخل اون نور هایی رو قرار میده و گاهی هم ممکنه از نورپردازی های متحرک که داخل ریل قرار میگیرن استفاده بشه.

نورپردازی سقف اتاق ناهار خوری

نورپردازی دیوار

به خاطر اینکه تو فضای ناهار خوری عمده توجه به میز و لوازم روی اونه، نورپردازی دیوار در مقایسه با سقف اهمیت زیادی نداره ولی اگه روی سطح دیوار تابلوی تزئینی یا در داخل اون المان دکوراتیوی وجود داره میشه از انواع نور های نقطه ای و تأکیدی استفاده کرد؛ گزینه دیگه انواع نور های مخفیه که معمولاً به صورت خطی استفاده میشن و اتمسفر جالبی رو به فضا میدن.

نورپردازی دیواره اتاق ناهار خوری

نورپردازی متمرکز و تأکیدی

تو فضای اتاق ناهارخوری در صورت وجود تابلو، آثار هنری یا یه عنصر دکوراتیو(مجسمه یا هر چیز دیگه) استفاده از این نور ایده کاملاً درستیه؛ از این روش تو قسمت‌های خاص فضا استفاده می‎شه. بکارگیری یه نور ملایم تو فضای ناهارخوری مثل قرار دادن یه آباژور رومیزی یا چراغ دیواری تزئینی روی دیوارکوب میتونه فضای خاص و در عین حال صمیمی ای رو به وجود بیاره.

نورپردازی تأکیدی اتاق ناهار خوری

رنگ در فضای ناهار خوری

عوامل مختلفی تو زیبایی طراحی داخلی به ویژه فضای ناهارخوری تاثیر داره؛ یکی از مهم‌ترین اون ها حضور رنگ تو فضاست. ممکنه بعضی ها فکر کنن یه فضای سفید و ساده نمیتونه خیلی جذاب باشه و شاید حتی به مرور زمان کسل کننده بشه، اما باید این نکته رو در نظر گرفت که رنگ سفید  یکی از پرطرفدارترین رنگ ها ست. یکی از فضاهای خونه که می شه تو اون از رنگ سفید استفاده کرد، اتاق ناهارخوریه چون این رنگ نماد پاکی و تمیزیه و تمام رنگ ها تو ترکیب با سفید جذاب  میشن   و چون این رنگ داره به عنوان پس زمینه عمل میکنه، به راحتی میشه ست روی میز ناهارخوری رو تغییر داد. این رنگ فضا رو خیلی  باز و وسیع تر نشون می ده و چون نور رو هم منعکس می کنه فضا روشن تر هم به نظر میاد.

با انتخاب درست و مناسب رنگ ها می شه یه ترکیب هوشمندانه تو فضا ایجاد کرد. از رنگ های دیگه ای که می شه برای فضای ناهار خوری استفاده کرد، رنگ آبی ه که هم ملایمه و هم فضای دلنشینی رو ایجاد می کنه. برای این که رنگ دیوار براتون یکنواخت نشه می تونید از یه تابلو با زمینه رنگی متفاوت استفاده کنید یا  اینکه ظروف و وسایل روی میز هم ترکیبی از طیف های مختلف آبی، رنگ های مکمل یا متضاد اون انتخاب بشه.

بعضی رنگ ها تو فضای ناهارخوری باعث افزایش اشتهای افراد می شن که معمولاً رنگ های گرم مثل قرمز، زرد،  نارنجی، کرم، قهوه ای و … اینجورین. این رنگ ها حس سرخوشی، آفتاب و فضاهای شاد رو به ادم القاء می کنه و برای سالن‌های غذاخوری هم خیلی مناسبن چون صمیمیت فضا رو بیشتر میکنن.

 از رنگ های مناسب اتاق ناهارخوری رنگ گلبهی یا مرجانی ه. این رنگ به دلیل ملایم بودن و همخوانی با رنگ های دیگه انتخاب مناسبی برای این فضاست. رنگ هایی که در ترکیب با این رنگ می تونن خیلی چشمگیر و جذاب باشن رنگ های خانواده قهوه ای یا قهوه ای نسکافه ایه؛ رنگ سبز هم گاها در کنار این رنگ ها دیده.

رنگ کِرِم هم برای این فضا مناسبه؛ حتی از این رنگ می شه به راحتی برای میز و صندلی ناهار خوری تو ترکیب با رنگ های دیگه استفاده کرد، رنگ نسکافه ای( که از طیف های مختلف کرمه) تو مبلمان فضای غذا خوری زیاد استفاده میشه؛

   رنگ سبز هم به تنهایی یکی دیگه از رنگ های مناسب برای اتاق ناهارخوریه که یه رنگ شاد و پر انرژی  دیوار اتاقه و میتونه با رنگ های قهوه ای، زرد یا قرمز ترکیب بشه.

در مورد رنگ قهوه ای هم یادتون باشه بخاطر حس گرمی که داره بسیار مناسبه مخصوصاً اینکه این رنگ مربوط به متریال چوبی باشه که تو فضا استفاده شده.

 اگه دوست دارید رنگ ها رو  تو فضای ناهار خوری به صورت واقعی ببینید و با هم مقایسه کنید، از اینجا وارد قسمت نمونه ایده های ناهار خوری زیوان بشین و با فیلتر پیشرفته تو بخش های مختلف مثل: سبک معماری، رنگ، مصالح، نوع فضا و … با انواع طرح های اون آشنایی پیدا کنید تا راحت تر طرح ناهار خوری مورد علاقه تون رو انتخاب کنید.

سبک معماری اتاق نشیمن چیه؟

تو طراحی داخلی، انواع و اقسام سبك ها و شیوه های طراحی برای دكوراسیون فضاهای داخلی مثل فضای نشیمن به وجود اومده كه هر كدوم ویژگی های خاص خودشون رو دارن. اما مهم تر از همه، اینه كه سبكی كه شما برای اتاق نشیمن خودتون انتخاب می كنید با توجه به نوع فضا، ابعاد، مبلمان اون، روحیات و ویژگی های شخصیتی شما باشه و بتونه حس خوبی رو به افراد خانواده شما القا كنه. اما همیشه یه سوال خیلی مهم برای طراحی دکوراسیون داخلی مطرحه که کدوم سبک و طراحی داخلی مناسب فضای شماست و گاهاً دیده شده که بعد از طراحی و استقرار مبلمان متوجه می شیم که این نوع طراحی و چیدمان مناسب فضای مورد نظر نبوده و صرفا به سبک معماری اون توجه شده بدون در نظر گرفتن سلیقه و نیازهای شخصی استفاده کننده هاش!

اما برای آشنایی با سبک های معماری و چیدمان فضای داخلی، به چند سبک کلی به صورت مختصر اشاره می کنیم تا با کمک اون خودتون تصمیم بگیرید که کدوم سبک واستون مناسب تره.

اتاق نشیمن سبک مدرن

این سبک دکوراسیون بیشتر روی سادگی تأکید داره و کمتر به تزئینات پر جزئیات می پردازه. کمینه گرایی یا همون مینیمالیسم که تاکید روی بیشترین استفاده از کمترین هاست و عملکردگرایی در طراحی ‌از ارکان اصلی این نوع سبکه. تو سبک مدرن به هیچ وجه از طراحی آشفته و درهم استفاده نمی شه بلکه همه چیز در جای خودشون قرار دارن. تو اتاق نشیمن مدرن رنگ های درخشان زیاد بکار نمی ره و رنگ سفید و روشن، خطوط صاف تو چیدمان و دیوارها بیشتر نمایانه. البته گاهی رگه هایی از رنگ های غلیظ در طراحی دیده می شه که باید فکر شده و دقیق و در جای خودش استفاده شده باشه. فرم ها هم معمولا مکعبی هستن و دارای تناسب هندسی که  بیشتر در راستای عملکرد استفاده میشه تا چیزای دیگه.

اتاق نشیمن سبک مدرن

اتاق نشیمن سبک پست مدرن(تلفیقی)

هیچ چیزی در طراحی پست مدرن ساده نیست و استفاده از فرم ها و نمادهای پیچیده رو می شه تو این سبک به کرات دید؛ در واقع از طراحی مینیمالیستی پرهیز شده. تو این سبک، طراح با استفاده از رنگ های جسورانه اشباع شده سعی می کنه اشیاء عادی و روزمره رو به وسایلی با تعمق بصری تبدیل کنه. در طراحی دکوراسیون پست مدرن فرم ها و عناصر به کار رفته، لزوماً در خدمت عملکرد نیستن و گاها تزئینی ان. طراح های پست مدرن فرم ها و عناصر شگفت انگیز رو از دل تاریخ استخراج و در طراحی از اون ها استفاده می کنن.

اتاق نشیمن سبک پست مدرن(تلفیقی)

اتاق نشیمن سبک روستیک

 تو سبک روستایی یا روستیک به معنای “رنگ و رو رفته” معمولا از عناصر طبیعی مثل چوب، سنگ و پارچه هایی مثل پشم، کتان، نخ، پنبه و رنگ های گرم استفاده می شه؛ در واقع شبیه سبک زندگی روستایی که تو طراحی فضاها از طبیعت الهام گرفته شده. تو این سبک هم از همه مبلمان ها به صورت زمخت و در ظاهر رنگ و رو رفته که قدمت و قدیمی بودن مبلمان رو نمایش بده استفاده می شه. اتاق های نشیمنی که با این سبک چیدمان می شن، معمولا بزرگ و جادار هستن و کفپوش های چوبی دارن، گرمای فضا رو چند برابر می کنن که این موضوع باعث می شه اعضای خانواده با حس بهتری تمام روزشون رو سپری کنن. تو این سبك تنها ویژگی ای كه خیلی محسوسه سادگی و بی آلایشی فضای نشیمنه. البته شاید امروزه کمتر از این سبک تو فضاهای آپارتمانی استفاده بشه و بیشتر مناسب ویلاهای حومه شهره.

اتاق نشیمن سبک روستیک

  اتاق نشیمن سبک صنعتی

سبک صنعتی در واقع یکی از سبک‌هایه که بعد از دوره انقلاب صنعتی اروپا وارد بازار ساختمان شد. توی طراحی با این روش، از قطعات کارخانه، قطعات مزرعه و عناصری استفاده می شه که حس ناتمام بودن طرح رو به انسان القا می‌کنه. از ویژگی های این سبک شفافیت استفاده از مصالح در دکوراسیونه و در واقع به دلیل سرد بودن رنگ و بافت به کار رفته در طراحی این سبک شاید کمتر در طراحی فضای نشیمن که گرم بودن در اون مطرحه ازش استقبال بشه. اما با این حال ممکنه سلیقه خاص بعضی از افراد رو تامین کنه.

اتاق نشیمن سبک صنعتی

اتاق نشیمن سبک کلاسیک

سبک کلاسیک یا به طور تخصصی تر نئوکلاسیک، سبکیه که مبلمان توی تعریف فضا نقش خیلی مهمی داره؛ استفاده زیاد  از نقاشی های باستانی، گچ بری و رنگ های سفید، کرم، قهوه ای و طلایی حس و حال فضاهای قدیمی و طراحی دوره رم و یونان باستان رو به انسان منتقل می کنه که در واقع ویژگی اصلی این سبکه. تو فضاهای بزرگ استفاده از سبک کلاسیک مناسب تره چرا که ابعاد مبلمان این سبک به خاطر تزئینات زیاد و فرم خاصشون بزرگتر از حالت معمول ان.

اتاق نشیمن سبک کلاسیک

اتاق نشیمن سبک سنتی

سبک سنتی که با توجه به سنت هر کشور طراحی و اجرا می شه یکی از معروف ترین سبک ها تو دکوراسیون فضاهای داخلی هستش. این سبک جزء سبک هاییه که با گذر زمان کسل کننده و یا تکراری نمی شه چون نشون دهنده فرهنگ و تمدن یک کشوره. تو طراحی مبلمان این سبک از عناصر سنتی و عتیقه که معرف فرهنگ اون کشوره تو چیدمان فضا ها استفاده می شه؛ ترکیب چوب و پارچه از ترکیب‌های مورد علاقه تو سبک دکوراسیون سنتیه. این سبک برای افرادی که علاقمند به جمع آوری عتیقه‌جات و آثار هنری کلاسیک هستن انتخاب مناسبیه. طراحی سنتی در واقع روی نظم و فضای دوستانه تاکید زیادی داره؛ مثلاً تو سبک دکوراسیون سنتی عربی ازچیدمانی ساده‌ و فضایی سبک و خنک استفاده می شه که این نوع طراحی طبیعتاً متناسب با اقلیم اون منطقه شکل‌گرفته. توی سبک سنتی کشورهای آسیای شرقی اتصال قوی خطوطِ صاف و هماهنگ با طبیعت، باعث ایجاد حس آرامش و تعادل می‌شه یا مثلاً تو سبک دکوراسیون فرانسوی و ایتالیایی، به تجملات در حد بسیار زیادی بها داده میشه و عناصر و مبلمان خیلی تو طراحی خودنمایی می‌کنن.  توکشورهای اروپایی از نقوش گیاهی بخصوص شکوفه گیلاس تو طراحی داخلی استفاده شده.  فضای سبز تو سبک کشورهای آمریکایی نقش مهمی داره و غالباً سعی می‌شه از طبیعت برای احیاء فضای داخلی کمک بگیرن؛ رنگ تو سبک دکوراسیون هندی یکی از مهم ترین عناصر به حساب می یاد.  تو سبک دکوراسیون ژاپنی، فرم غالب مربعه و سه اصل مهم سادگی، انرژی و طبیعت نقش اساسی داره. عناصر اصلی سبک مراکشی فرش‌ها، کاشی‌های زیبا به رنگ فیروزه‌ای، ظروف سنگی، فانوس و آثار فلزی هستن. توی سبک ویکتوریایی یا سبک رمانتیک سنتی، طراح روی چیدمان، نظم و ترتیب تاکید داره و تو خونه‌های اون دوره فضاهای عمومی و خصوصی به ‌دقت از هم جدا می‌شدن. این ها تنها نمونه ای از سبک های سنتی برا اساس فرهنگ و اقلیم های متفاوته و بررسی دقیق اونها نیازمند زمان و دقت بیشتر از این ها ست؛ شما میتونید با یه تحقیق و بررسی، عناصر مهم اون سبک سنتی مورد علاقتون رو پیدا کنید و با کمک یه طراح معمار به شیوه امروزی تر توی فضای زندگی تون ازش استفاده کنید.

اتاق نشیمن سبک سنتی

راستی واسه دیدن نمونه های بیشتر و آشنایی با ویژگی های هر کدوم از این سبک ها میتونید یه سر به بخش نمونه ایده های اتاق نشیمن زیوان بزنید و حتماً واسه بهتر شدنش ما رو از نظراتتون مطلع کنید.